In gesprek met Heiko (88 jaar, bewoner van een woonzorgcentrum)

We lezen en horen in het nieuws dat ouderen getroffen worden en kans lopen te vereenzamen in tijden van corona. Hoe ervaart een oudere het zelf? Heiko van Midloo, woont in een woonzorgcentrum voor blinden en slechtzienden.

Drie bewoners van het woonzorgcentrum zijn waarschijnlijk overleden aan het coronavirus en twaalf bewoners zitten in isolatie omdat zij mogelijk met het virus besmet zijn. Heiko mag geen bezoek ontvangen, geen bezoeken afleggen aan andere bewoners van het woonzorgcentrum en hij mag het Heiko:  ‘Ik woon in een cel, maar wel in een mooie cel met vier kamers. En we mogen onszelf even laten luchten in het park.’

Rustige stemming

Mensen (zoals Heiko, red.) die zelfstandig het park in kunnen, mogen een wandeling maken.’ Verder vertelt Heiko dat er ondanks de maatregelen een rustige stemming in het woonzorgcentrum heerst: ‘Er heerst geen paniek. Het gaat over het algemeen vrij goed. (…) Ze zijn erg streng. Maar het voelt niet alsof ik onder een heel streng regime woon, ze gaan er goed mee om en we worden van tijd tot tijd goed op de hoogte gehouden.’ 

Sociale contacten

Heiko mist sociale contacten, zo vertelt hij.  ‘Het fijnste zou zijn als je weer bezoek mag ontvangen. De kinderen komen hier normaal gesproken vrij regelmatig, dat was fijn. Ik ging ook vaak even met hen uit eten, even iets anders doen. Dat je even iets anders kunt zien en dat je met je dochter of met je zoon het nodige kunt bepraten. Maar dat, ja, dat mis ik.’

Heiko vervolgt:  ‘Ik mis ook de contacten hier onderling. Bijvoorbeeld de praatjes die je maakt met de buren, maar ook het contact in lastige situaties. Om een voorbeeld te geven: ik heb hier een meneer ontmoet en hij vertelde dat zijn vrouw overleden was. Ik was van plan om een dag of wat na de begrafenis van zijn vrouw naar hem toe te gaan, om hem mijn medeleven te betuigen. Vanwege de coronamaatregelen lukte dat niet, en vanwege het oog op privacy kon ik zijn telefoonnummer ook niet van de receptie krijgen. Dat soort dingen zijn heel erg.’

Eigen regie neemt af: ‘Ik word beperkt’ 

Heiko vertel dat hij een afname van zijn eigen regie ervaart. Bij eigen regie staat eigenaarschap voorop, dat je zelf de regie hebt over de richting die op wilt. ‘Ik word beperkt in mijn uitingen naar anderen. Ik kan niet bij andere bewoners op bezoek die gehandicapt zijn bijvoorbeeld. De enige verruiming van de maatregelen waar ik op hoop, is dat ze hier een kamer vrijmaken die we mogen gebruiken om bezoek te ontvangen. Ik denk alleen niet dat ze dat hier durven en kunnen.’

Veerkracht

Tot slot vertelt Heiko over wat hem helpt de dagen door te komen in deze lastige tijd: ‘Je moet ook naar de dingen kijken die je nog wel kan en waar je blij mee kunt zijn, zodat het andere wat verdrongen wordt. Als er iets vervelends in je hoofd komt, moet je zorgen dat er iets anders voor in de plaats komt waar je blij mee bent, en daar zo veel mogelijk aan vasthouden. Zo zit ik ook in elkaar. Ik ben blij met wat ik nog wel kan zien, daar focus ik me op. Ik hoop dat ik het einde van de coronacrisis mee kan maken en dat ik al mijn kinderen en kleinkinderen weer kan knuffelen. Nu bellen en mailen zij me vaak. Daar word ik erg blij van!’

Dit artikel is eerder verschenen op de Movisie website.