We Care to DisGover verbindt generaties op de werkvloer

Een van de partners van de nieuwe Coalitie Intergenerationeel Contact is We Care to DisGover. Deze traineeorganisatie zet zich in om generaties op de werkvloer te verbinden. Joëlle van der Roest en Mindy de Jong vertellen hoe ze dat doen. ‘Onze basisgedachte: niet alles wat oud is, is slecht en niet alles wat jong is is goed.’

Joëlle van der Roest is als trainee verbonden aan We Care to DisGover. Zij legde de eerste contacten met de Coalitie Intergenerationeel Contact. De manier waarop dat verliep onderstreept meteen al nut en noodzaak van samen optrekken. ‘Vanuit We Care to DisGover werkte ik mee aan een project op de Zuid-Hollandse eilanden’, vertelt Joëlle. ‘Het doel was om de zorgkloof te verkleinen. Door gesprekken met experts realiseerden we ons dat dit echt een uitdaging is van de hele samenleving, die verbinding tussen jong en ouder vergt. We organiseerden een gesprekstafel met jongeren en met bewoners van een verpleeghuis. Daar wilden we een goede werkvorm bij inzetten. Toen we daar gesprekskaarten voor aan het maken waren, kwam ik via LinkedIn in contact met Petra van Loon.’

Balletje ging rollen

Van Loon is een van de beide kartrekkers van de coalitie en zij gaf Van der Roest als tip de gesprekskaarten van SamenSpel van stichting TijdvoorActie te gebruiken. ‘Als er al zo’n goed doordacht product bestaat waar jong en oud over mee heeft gedacht, dan is het natuurlijk beter om dat te gebruiken.’ Van der Roest ging vervolgens koffiedrinken met Johanna Hoving, de andere kartrekker van de coalitie, en zo ging het balletje rollen.

Herkenning

Het speelveld van We Care to DisGover is de werkvloer. De organisatie leidt trainees onder meer op in verandermanagement en daarmee tot zorgvernieuwer van de toekomst. Mindy de Jong is lid van het kernteam. ‘Onze basisgedachte is: niet alles wat oud is, is slecht en niet alles wat jong is is goed.’ Ze herkent veel bij de coalitiegenoten: ‘Ik zie dezelfde kernwaarden, zoals durven experimenteren en creatief zijn. En ook een bepaald soort passie. We proberen allemaal dezelfde beweging op gang te brengen, namelijk het verbinden van jong en oud.’

De realiteit

De trainees arriveren altijd met veel enthousiasme en innovatieambitie bij hun nieuwe opdrachtgevers. ‘Maar’, zegt De Jong: ‘De realiteit is dat verandering niet van de ene op de andere dag is geregeld. De ervaren medewerkers weten vaak hoe de hazen lopen in een organisatie en wat er nodig is om ideeën van de grond te krijgen. Daarom geef ik de nieuwe trainees altijd mee dat ze die kennis goed benutten: vraag naar de obstakels en de grootste lessen. Ga op zoek naar welke “oude” dingen wel werken en voeg daar jouw frisse blik aan toe. Die is nog niet ingekleurd door vaste patronen en dat maakt de combinatie van jong en oud zo krachtig.’

Concrete actie

De eerste concrete gezamenlijke actie die We Care to DisGover samen met andere coalitiepartners heeft uitgevoerd, was tijdens de conferentie een nieuwe generatie ouderen langer thuis. Van der Roest: ‘Het was een werksessie om met verschillende generaties te praten over de vergrijzende samenleving, in plaats van – zoals meestal – alleen met ouderen. Het was ook een verkenning: Wat is ervoor nodig om zo’n gesprek te voeren? Zijn er goede voorbeelden in het land?’

Doorleefde kennis

Veel van de inzichten die We Care to DisGover opgedaan heeft over intergenerationeel contact op de werkvloer, zijn ook breder van toepassing in de samenleving. Tacit knowledge speelt daarin volgens De Jong een belangrijke rol: ‘Dat is doorleefde kennis die ontstaat door ervaringen. Denk aan autorijden, of aan de werkvloer. Het is een niet tastbare vorm van kennis die lastig in woorden uit te drukken is. Je moet het zelf opdoen, maar het helpt als iemand met ervaring een zetje in de goede richting geeft.’

Relativeren

Je zou het een vorm van levenswijsheid kunnen noemen, wellicht. Van der Roest: ‘Gisteren had ik een gesprek met mijn ervaren opdrachtgever over een nieuwe opdracht. Ik voelde me wat onzeker en sprak uit dat ik bang was dat ik het niet zou kunnen. “Klopt, je kan het ook nog niet”, reageerde hij. Maar op zo’n manier dat het mij hielp om te relativeren. Onze generatie heeft erg de neiging om van zichzelf te vinden dat ze alles al moeten kunnen, dat komt ook door de perfecte levens op sociale media. Dit was een reminder dat leren ook gewoon mag.’

Het gaat om het nu

De Jong krijgt de Tacit Knowledge bijvoorbeeld voorgeleefd als ze op bezoek is bij haar opa en oma. ‘In mijn leven ligt veel nog open, er zijn zoveel keuzes en mogelijkheden. Ik ben vaak erg toekomstgericht bezig. Zij zijn juist veel meer bezig met wat hen nú plezier brengt. Dat helpt mij om me af te vragen wat nu echt belangrijk is. Als iemand die drie keer zo oud is als ik dat laat zien, dan geloof ik dat en dringt het beter tot me door.’