Zij-instromer: ‘Ik word heel gelukkig van mensen verzorgen’
Gepubliceerd op: 22-02-2023
Zij-instromer Pieter Sijtsma van Aveleijn werkte vroeger als bedrijfsleider in een supermarkt. Hij was een man van de cijfers. Nu is hij 54 en heeft hij net de opleiding tot persoonlijk begeleider afgerond. Met veel plezier verzorgt hij oudere mensen met een verstandelijke beperking.
Jarenlang werkte ik in de supermarkt als bedrijfsleider en op een gegeven moment had ik het wel gezien, ook de lange werktijden. Toen kwam ik terecht bij een pandjeshuis, ook als bedrijfsleider. Bij een pandjeshuis kun je een lening krijgen tegen een onderpand, bijvoorbeeld sieraden.
Begonnen als vrijwilliger bij Aveleijn
Ik heb bij het pandjeshuis gezien hoeveel ellende mensen kunnen hebben. Dat is echt niet leuk. Toen dat werk ophield, ging ik me afvragen wat ik wilde en daar heb ik de tijd voor kunnen nemen. Bij Aveleijn kwam ik terecht voor vrijwilligerswerk, in hun supermarkt waar cliënten werken met een verstandelijke beperking. Deels vertrouwd dus.
Hoe makkelijk ik met ze omging, viel op. En ik vond het leuk. Vervolgens kwam er een plek voor een beroepsbegeleidende leerweg (BBL) en collega’s vonden dat ik moest solliciteren. Het is een traject waarbij je werkt en leert.
50-plus is te oud, toch?
Ik had niet verwacht dat het iets zou worden, want wie zit er te wachten op iemand van 51? Maar ik kreeg de plek! Ondanks dat de arbeidsmarkt toen anders was; geen tekort zoals nu. Het betekende ook weer een paar jaar studeren. Spannend, want kon ik dat nog? Gelukkig wel! Ik heb op verschillende plekken in de organisatie gezeten om de doelgroepen te leren kennen: bij dagbesteding, wonen en ook bij de ouderen.
Bij de ouderenlocatie zat ik onverwacht het meest op mijn plek. Ik was bang dat het saai zou zijn, maar dat is helemaal niet zo. We doen vaak lekker gek met elkaar.
‘Werken in de zorg en dan specifiek voor mij op een ouderenlocatie doe ik met veel plezier. Het leven van je cliënten samen leven, ook al zijn het niet jouw normen en waarden die zij hebben. Dat vergt wel eens wat van je. Saai is het in ieder geval nooit.
Met veel plezier en passie verzorgen en begeleiden we. Doen we dingen buiten onze comfortzone en hebben we veel lol. En nee, we zitten niet de hele dag met elkaar te breien. Soms hebben we een steekje los, soms laten we steken vallen. Maar altijd pakken we de draad weer op en gaan we verder met wat wij zo graag doen: ZORGEN voor onze medemens’, Pieter Sijtsma, begeleider.'
Zorghandelingen doen. Fantastisch!
Op de ouderenlocatie kan ik ook juist veel zorghandelingen doen, bijvoorbeeld wassen, verschonen of helpen met een tillift. Dat is zo fantastisch! Zij zijn heel blij met mijn hulp en daar word ik het meest gelukkig van. Heerlijk om mensen te verzorgen. En daarbij te kijken wat ze zelf kunnen. Dat is belangrijk, ook al duurt dat soms vijf minuten langer. Alleen praten en daarover rapporteren vind ik gewoon niet zo leuk.
Fijne werktijden
De werktijden op de ouderenlocatie vind ik heel prettig. Soms dagdiensten van 8:00 tot 16:00 uur, avonddiensten, of slaapdiensten. Bij avonddiensten heb je overdag lekker vrije tijd. Bij de ouderenlocatie wilde ik na mijn afstuderen gaan werken en dat kon.
Andere kijk als zij-instromer
Als zij-instromer breng ik ook een andere kijk mee. In de zorg zie je dat iedereen vaak begrip voor elkaar wil hebben. Heel mooi, maar mensen die zeuren mogen soms best aangepakt worden. Het mag zakelijker, natuurlijk zonder het menselijke te verliezen.
‘Ik heb geleerd naar mezelf te kijken’
Wat ik het meest heb geleerd, is naar mezelf te leren kijken. In dit werk merk je direct wat jouw gedrag met het gedrag van een cliënt doet. Bij een cliënt van mij met dementie werkt het goed om te zeggen ‘Hup, we gaan nu dit doen’. Dat betekent niet dat dat bij iedereen met dementie zo werkt.
Tegen een ander zei ik dat ze een coronatest moest doen toen ze verkouden was. Het woord ‘moeten’ viel niet goed bij haar. We hebben het uitgepraat. Ik kreeg een knuffel, ze was opgelucht. Zo krijg ik handreikingen van cliënten. Dat is toch mooi! Ik ben niet hun baas, ik probeer mensen te begeleiden in hoe zij willen leven. Zie ook de foto waarin ik probeer te breien.
Dit werk past nu bij me, vroeger niet
Vroeger was dit niets voor me geweest, ook al werken twee van mijn zussen in de zorg. Ik ging voor cijfers en resultaten. Nu heb ik meer levenservaring en denk ik over andere dingen na. Het is goed om je regelmatig af te vragen hoe je op dat moment in het leven staat. Dus als je je afvraagt of dat dit werk iets voor je is, ga het ervaren! Als vrijwilliger of misschien mag je eens een dag meelopen.
Lees meer
Deel deze pagina via:
